مهدی کریمیان خرم دشتی94 - زندگی نامه 14 معصوم(ع)
رسول گرامیاسلام در شهر مکه متولد شد. بنا بر روایات مشهور علمای شیعه ، رحلت آن حضرت در روز
دوشنبه 28 صفر و در سن 63 سالگی اتفاق افتاد ، ولی اهل تسنن وفات آن حضرت را در روز 12 ربیع الاول
می دانند . در هنگام تولد آن حضرت ، اتفاقات عجیب و مهمی رخ داد که جزء معجزات پروردگار است .
پیامبر در نوجوانی به همراه عموی خود ( ابوطالب ) جهت سفر تجارتی به شهر شام عازم شد . در آن سفر
بود که راهب مسیحی ، معجزه ی الهی را در چهره ی رسول اکرم ( صلی الله علیه و آله ) مشاهده نمود .
پیامبراکرم بازنی پاکدامن به نام خدیجه ( علیها السلام ) ازدواج کرد و بسیار او را دوست می داشت . او اولین
نفر از زنان بود که به رسول خدا ایمان آورد .
پیامبر اسلام در 40 سالگی به رسالت مبعوث گردید و در غار حراء اولین بار وحی بر ایشان نازل شد . پس از
آن ، دعوت خود را آغاز کرد .
اولین نفر از مردان ، حضرت علی ( علیه السلام ) و اولین نفر از زنان ، حضرت خدیجه ( علیها السلام ) بود که
به وی ایمان آوردند .
پس از آن که آیه ی " وانذر عشیرتک الاقربین " نازل شد ، او دعوت خود را آشکار و علنی ساخت . آن
حضرت در این راه با کارشکنی های کفار و قریش مکه روبرو شد . لذا عده ای از مسلمانان در اثر فشار کفار
به حبشه هجرت نمودند . پس از آن بود که پیامبر گرامی اسلام به همراه مسلمانان ، مکه را به سوی مدینهترک نمودند
و در آن جا به تبلیغ مسائل فرهنگی و دینی مسلمانان پرداختند .
آن حضرت در مدینه هم از دست کفار و مشرکان در امان نبود و جنگ های زیادی را متحمل شدند که جنگهای بدر ، حنین ، خندق و احد از جمله ی آن هاست .
نوه ی گرامی اسلام ( صلی الله علیه و آله ) در روز دهم ماه مبارک رمضان با لشکر هزار نفری مدینه را به
سرانجام لشکر اسلام مکه را فتح کرد و بت ها را از بالای کعبه به زیر افکندند . پس از آن رسول خدا فرمانعفو عمومی را صادر فرمودند .
در آخرین روز های عمر ، آن حضرت پس از انجام مراسم و مناسک حج ( حجه الوداء ) به امر خداوند در
غدیر خم ، حضرت علی ( علیه السلام ) را به منصب امامت و ولایت و رهبری پس از خود برگزید و سرانجام
پس از 63 سال مجاهدت و تلاش بی وقفه مرغ روح ملکوتی اش به جوار محبوبش ، خداوند متعال به پرواز درآمد .
دوشنبه 28 صفر و در سن 63 سالگی اتفاق افتاد ، ولی اهل تسنن وفات آن حضرت را در روز 12 ربیع الاول
می دانند . در هنگام تولد آن حضرت ، اتفاقات عجیب و مهمی رخ داد که جزء معجزات پروردگار است .
پیامبر در نوجوانی به همراه عموی خود ( ابوطالب ) جهت سفر تجارتی به شهر شام عازم شد . در آن سفر
بود که راهب مسیحی ، معجزه ی الهی را در چهره ی رسول اکرم ( صلی الله علیه و آله ) مشاهده نمود .
پیامبراکرم بازنی پاکدامن به نام خدیجه ( علیها السلام ) ازدواج کرد و بسیار او را دوست می داشت . او اولین
نفر از زنان بود که به رسول خدا ایمان آورد .
پیامبر اسلام در 40 سالگی به رسالت مبعوث گردید و در غار حراء اولین بار وحی بر ایشان نازل شد . پس از
آن ، دعوت خود را آغاز کرد .
اولین نفر از مردان ، حضرت علی ( علیه السلام ) و اولین نفر از زنان ، حضرت خدیجه ( علیها السلام ) بود که
به وی ایمان آوردند .
پس از آن که آیه ی " وانذر عشیرتک الاقربین " نازل شد ، او دعوت خود را آشکار و علنی ساخت . آن
حضرت در این راه با کارشکنی های کفار و قریش مکه روبرو شد . لذا عده ای از مسلمانان در اثر فشار کفار
به حبشه هجرت نمودند . پس از آن بود که پیامبر گرامی اسلام به همراه مسلمانان ، مکه را به سوی مدینهترک نمودند
و در آن جا به تبلیغ مسائل فرهنگی و دینی مسلمانان پرداختند .
آن حضرت در مدینه هم از دست کفار و مشرکان در امان نبود و جنگ های زیادی را متحمل شدند که جنگهای بدر ، حنین ، خندق و احد از جمله ی آن هاست .
نوه ی گرامی اسلام ( صلی الله علیه و آله ) در روز دهم ماه مبارک رمضان با لشکر هزار نفری مدینه را به
سرانجام لشکر اسلام مکه را فتح کرد و بت ها را از بالای کعبه به زیر افکندند . پس از آن رسول خدا فرمانعفو عمومی را صادر فرمودند .
در آخرین روز های عمر ، آن حضرت پس از انجام مراسم و مناسک حج ( حجه الوداء ) به امر خداوند در
غدیر خم ، حضرت علی ( علیه السلام ) را به منصب امامت و ولایت و رهبری پس از خود برگزید و سرانجام
پس از 63 سال مجاهدت و تلاش بی وقفه مرغ روح ملکوتی اش به جوار محبوبش ، خداوند متعال به پرواز درآمد .
تاریخ زندگانی امام علی ابن ابی طالب :
پس از رسول خدا ( صلی الله علیه و آله ) ، حضرت علی ابن ابی طالب ( علیه السلام ) برجسته ترین شخصیت
جهانی است که نامش از اسماء الله و لقبش امیرالمومنین و کنیه اش ابوتراب است . وی در 13 رجب سی
سال قبل از عام الفیل در شهر مکه ی مکرمه متولد شد . همسرش حضرت زهرا ( علیها السلام ) ، و حسن و
حسین و ابوالفضل و زینب از فرزندان آن بزرگانند .
ایشان در سپیده دم شب جمعه 19 ماه مبارک رمضان در مسجد کوفه و در محراب نماز با شمشیر ابن ملجم
مرادی ملعون به شهادت رسید . آن حضرت ، اولین کسی بود که به پیامبر ایمان آورد و هنگامی که کفار
قریش میخواستند رسول اکرم را به قتل برسانند ، در بستر آن حضرت خوابید و رسول خدا نجات پیدا کرد .
حضرت علی ( علیه السلام ) در تمام جنگ ها در کنار رسول خدا ( صلی الله علیه و آله ) مخلصانه و با شجاعت
بی نظیر کارزار می کرد ، به ویژه ، در جنگ های بدر ، احد ، خندق و خیبر ، نقش اساسی داشت .
پس از رحلت رسول اکرم ( صلی الله علیه و آله ) ، صحابه در سقیفه ی بنی ساعده جمع شدند و ابوبکر را به
عنوان خلیفه و جانشین معرفی کردند و بدین سان حق مسلم آن حضرت را غصب نمودند .
حضرت علی ( علیه السلام ) به خاطر حفظ اسلام ، 25 سال سکوت اختیار کرد و سر انجام پس از کشته
شدن عثمان ، ایشان را علی رغم میل باطنی خودش به عنوان خلیفه انتخاب کردند . چنان حضرت به طلحه و
زبیر و برخی دیگر از زیاده خواهان ، امتیازات خواصی خارج از ضوابط شرعی قائل نشدند ، آن ها بر علیه آن
حضرت قیام کردند ، تا این که جنگ جمل را بر علیه ایشان راه انداختند . علی ( علیه السلام ) با سه گروه
مخالف و خطرناک مواجه بود : 1- مارقین 2-ناکثین 3-قاسطین
در همین رابطه ، خوارج بزرگترین مشکل آن حضرت به شمار می رفتند ؛ چون خوارج را افراد مسلمان جاهل و
متعصب تشکیل می دادند که از مسیر اسلام خارج شده بودند . آن حضرت در جنگ صفین ، حدود چهار هزار
نفر از آنان را از دم تیغ خود گذراند .
سرانجام ، حضرت علی ( علیه السلام ) پس از 63 سال تلاش و فداکاری برای اسلام ، در بیست و یکم ماه
مبارک رمضان به شهادت رسیدند . آن حضرت دارای فضائل و کمالات فراوانی است که حمایت از مستضعفان
، عمل به تکلیف ، زهد ، تقوا ، علم ، عرفان و عبودیت از جمله ی آن ها است .
پس از رسول خدا ( صلی الله علیه و آله ) ، حضرت علی ابن ابی طالب ( علیه السلام ) برجسته ترین شخصیت
جهانی است که نامش از اسماء الله و لقبش امیرالمومنین و کنیه اش ابوتراب است . وی در 13 رجب سی
سال قبل از عام الفیل در شهر مکه ی مکرمه متولد شد . همسرش حضرت زهرا ( علیها السلام ) ، و حسن و
حسین و ابوالفضل و زینب از فرزندان آن بزرگانند .
ایشان در سپیده دم شب جمعه 19 ماه مبارک رمضان در مسجد کوفه و در محراب نماز با شمشیر ابن ملجم
مرادی ملعون به شهادت رسید . آن حضرت ، اولین کسی بود که به پیامبر ایمان آورد و هنگامی که کفار
قریش میخواستند رسول اکرم را به قتل برسانند ، در بستر آن حضرت خوابید و رسول خدا نجات پیدا کرد .
حضرت علی ( علیه السلام ) در تمام جنگ ها در کنار رسول خدا ( صلی الله علیه و آله ) مخلصانه و با شجاعت
بی نظیر کارزار می کرد ، به ویژه ، در جنگ های بدر ، احد ، خندق و خیبر ، نقش اساسی داشت .
پس از رحلت رسول اکرم ( صلی الله علیه و آله ) ، صحابه در سقیفه ی بنی ساعده جمع شدند و ابوبکر را به
عنوان خلیفه و جانشین معرفی کردند و بدین سان حق مسلم آن حضرت را غصب نمودند .
حضرت علی ( علیه السلام ) به خاطر حفظ اسلام ، 25 سال سکوت اختیار کرد و سر انجام پس از کشته
شدن عثمان ، ایشان را علی رغم میل باطنی خودش به عنوان خلیفه انتخاب کردند . چنان حضرت به طلحه و
زبیر و برخی دیگر از زیاده خواهان ، امتیازات خواصی خارج از ضوابط شرعی قائل نشدند ، آن ها بر علیه آن
حضرت قیام کردند ، تا این که جنگ جمل را بر علیه ایشان راه انداختند . علی ( علیه السلام ) با سه گروه
مخالف و خطرناک مواجه بود : 1- مارقین 2-ناکثین 3-قاسطین
در همین رابطه ، خوارج بزرگترین مشکل آن حضرت به شمار می رفتند ؛ چون خوارج را افراد مسلمان جاهل و
متعصب تشکیل می دادند که از مسیر اسلام خارج شده بودند . آن حضرت در جنگ صفین ، حدود چهار هزار
نفر از آنان را از دم تیغ خود گذراند .
سرانجام ، حضرت علی ( علیه السلام ) پس از 63 سال تلاش و فداکاری برای اسلام ، در بیست و یکم ماه
مبارک رمضان به شهادت رسیدند . آن حضرت دارای فضائل و کمالات فراوانی است که حمایت از مستضعفان
، عمل به تکلیف ، زهد ، تقوا ، علم ، عرفان و عبودیت از جمله ی آن ها است .
حضرت زهرا ( علیها السلام )، یگانه دخت و یادگار رسول خدا ( صلی الله علیه و آله ) می باشد که در تاریخ
جهان اسلام از منزلت و جایگاهی بس مهم بر خوردارند . آن حضرت در نزد پدرش پیامبر خدا بسیار عزت و
احترام داشتند و دارای اسماء مقدسه ای بودند که عبارتند از :
1- صدیقه 2-طاهره 3-راضیه 4-زهرا 5-فاطمه 6-زکیه
هنگامی که حضرت فاطمه ( علها السلام ) از حضرت خدیجه ، بانوی بزرگ اسلام متولد شدند ، بانوان بزرگ و
والا مقام از سوی پروردگار ماموریت یافتند تا حضرت خدیجه را یاری نمایند .
آن گرامی دارای مصهفی بودند که حضرت علی ( علیه السلام ) آن را به خط مبارک خود به نگارش در آوردند .
ایشان ، در بهشت مقامی بس والا و ارجمند دارند ؛ چنانکه وقتی به ایشان لقب " ام ابیها " داده شد ،
مقامش بیشتر روشن شد . حضرت زهرا ( علیها السلام ) در تمام عرصه های زندگی ، به ویژه از لحاظ عفت و
پاکدامنی ، همسر داری و حمایت از ولایت ، سرمشق و الگویی شایسته برای بانوان مسلمان محسوب می
شدند .
جهان اسلام از منزلت و جایگاهی بس مهم بر خوردارند . آن حضرت در نزد پدرش پیامبر خدا بسیار عزت و
احترام داشتند و دارای اسماء مقدسه ای بودند که عبارتند از :
1- صدیقه 2-طاهره 3-راضیه 4-زهرا 5-فاطمه 6-زکیه
هنگامی که حضرت فاطمه ( علها السلام ) از حضرت خدیجه ، بانوی بزرگ اسلام متولد شدند ، بانوان بزرگ و
والا مقام از سوی پروردگار ماموریت یافتند تا حضرت خدیجه را یاری نمایند .
آن گرامی دارای مصهفی بودند که حضرت علی ( علیه السلام ) آن را به خط مبارک خود به نگارش در آوردند .
ایشان ، در بهشت مقامی بس والا و ارجمند دارند ؛ چنانکه وقتی به ایشان لقب " ام ابیها " داده شد ،
مقامش بیشتر روشن شد . حضرت زهرا ( علیها السلام ) در تمام عرصه های زندگی ، به ویژه از لحاظ عفت و
پاکدامنی ، همسر داری و حمایت از ولایت ، سرمشق و الگویی شایسته برای بانوان مسلمان محسوب می
شدند .
آن حضرت در جریان " مباهله " ، پیامبر اسلام ( صلی الله علیه و آله ) را همراهی کردند که آیه ی تطهیر و
آیه ی مباهله در همین رابطه نازل گردیده است .
آن بانوی اطهر ، پس از مجاهدت های فراوان و حمایت مستمر از مقام ولایت امیر المومنین ، علی ( علیه
السلام ) ، بین نماز مغرب و عشاء در شهر مدینه و در خانه ی محقر حضرت علی ( علیه السلام ) شهید شدند
.حضرت زهرا ( علیها السلام ) دارای کمالات و خصوصیات بسیاری بودند که ایشان را همواره به عنوان بانویی
بزرگ جلوه می دهد .
امام حسن (ع)، دومین امام بر حق و معصوم است که در پانزدهم ماه مبارک رمضان سال سوم هجرت در شهر مدینه چشم به جهان
هستی گشود و در سال پنجاهم هجرت به دست همسرش«جعده» با زهر به شهادت رسید و در قبرستان بقیع مدفون گردید.
رسول خدا(ص) به ایشان علاقه زیادی داشتند و او را مورد احترام و تکریم قرار می دادند. آن بزرگوار دارای مقامی رفیع بوده و آیات مباهله
(آل عمران-61)، تطهیر(احزاب- 23) و مودّت(شوری-23) در شأن آن حضرت نازل گردیده است.
امام مجتبی(ع) در کنار پدر بزرگوار خود، در جنگ ها نیز حضور فعال داشت و پس از شهادت پدرش سخنرانی های پرشور و بلیغ ایراد
فرموده است.
امام حسن(ع) ابتدا با معاویه که مردی نیرنگ باز و دشمن سرسخت رسول خدا(ص) و خاندان او بود، وارد جنگ شد ولی با نیرنگ های
معاویه در فریب یاران آن حضرت و تطمیع و خریدن آنها، آن امام همام تنها و بی یاور شد و برای حفظ اسلام، به ناچار به صلح با معاویه تن
در داد.
امام حسن(ع) با پنج شرط، مفاد صلح نامه را امضاء کرد ولی از آنجا که معاویه، آدم دروغگو و نیرنگ باز بود، به شرایط منعقده در صلح
اعتنایی نکرد و آنها را زیر پا گذاشت و با تحریک جعده، آن حضرت را با زهر مسموم و به شهادت رسانید.
فرزند گرامی علی ابن ابی طالب(ع) از عالم ترین مردمان روزگار خویش بود و در زهد و تقوا و عبودیت و بندگی ، سرآمد همگان بود.
هستی گشود و در سال پنجاهم هجرت به دست همسرش«جعده» با زهر به شهادت رسید و در قبرستان بقیع مدفون گردید.
رسول خدا(ص) به ایشان علاقه زیادی داشتند و او را مورد احترام و تکریم قرار می دادند. آن بزرگوار دارای مقامی رفیع بوده و آیات مباهله
(آل عمران-61)، تطهیر(احزاب- 23) و مودّت(شوری-23) در شأن آن حضرت نازل گردیده است.
امام مجتبی(ع) در کنار پدر بزرگوار خود، در جنگ ها نیز حضور فعال داشت و پس از شهادت پدرش سخنرانی های پرشور و بلیغ ایراد
فرموده است.
امام حسن(ع) ابتدا با معاویه که مردی نیرنگ باز و دشمن سرسخت رسول خدا(ص) و خاندان او بود، وارد جنگ شد ولی با نیرنگ های
معاویه در فریب یاران آن حضرت و تطمیع و خریدن آنها، آن امام همام تنها و بی یاور شد و برای حفظ اسلام، به ناچار به صلح با معاویه تن
در داد.
امام حسن(ع) با پنج شرط، مفاد صلح نامه را امضاء کرد ولی از آنجا که معاویه، آدم دروغگو و نیرنگ باز بود، به شرایط منعقده در صلح
اعتنایی نکرد و آنها را زیر پا گذاشت و با تحریک جعده، آن حضرت را با زهر مسموم و به شهادت رسانید.
فرزند گرامی علی ابن ابی طالب(ع) از عالم ترین مردمان روزگار خویش بود و در زهد و تقوا و عبودیت و بندگی ، سرآمد همگان بود.
امام حسین(ع)سومین امام معصوم است که در روز سوم شعبان سال چهارم هجرت در
مدینه متولد شدند و در روز دهم محرم ( عاشورا) در سال 61 هجری در سن 57 سالگی
در سرزمین کربلا به شهادت رسیدند.
مدینه متولد شدند و در روز دهم محرم ( عاشورا) در سال 61 هجری در سن 57 سالگی
در سرزمین کربلا به شهادت رسیدند.
امام حسین(ع) بسیار مورد علاقه رسول خدا(ص) بودند، به طوری که پیامبر(ص) دربارة
آن حضرت بارها می فرمود،« حسینٌ مِنّی و أنا مِن حسینٍ اَحَبّ الله مَن اَحَبّ حسیناً.»
یعنی : حسین از من است و من از حسینم، خداوندا ! دوست بدار هر کس که او را
دوست می‌دارد.
امام حسین(ع) هر سه خلیفه را درک کرده بود.
پس از آنکه معاویه از دنیا رفت و پسرش یزید که مردی نالایق و فاسق و شرابخوار بود، به
ناحق و با تلاش پدرش، خلیفة مسلمانان شد، مورد اعتراض مردم قرار گرفت ولی یزید از
طرق گوناگون آنها را وادار به تسلیم و بیعت با خود کرد. در این میان، امام حسین(ع)
بیعت با او را قبول نکرد و فرمود:« هیهات مِن الذّلّةِ»: هرگز زیر باز ذلت و خواری نمی روم!
یزید تصمیم گرفت امام حسین(ع) را از میان بردارد و سرانجام در سال 61 هجری با
سپاهی انبوه و با امکانات فراوان در مقابل لشگر اندک امام حسین(ع) قرار گرفت و پس
از بستن آب به روی امام حسین(ع) و اهل بیت و یارانش، در ظهر عاشورا جنگ سختی
را آغاز کرد و سرانجام امام حسین(ع) به شهادت رسید.
اگر چه 72 تن از یاران امام حسین(ع) در رکاب مولای خود حضرت اباعبدالله به فیض
شهادت نایل آمدند و به ظاهر شکست خوردند ولی از برکت خون مقدس آن شهیدان و
خون امام حسین(ع) ، نام و یاد آنان پس از قرن ها در دل های عاشقان جای گرفته است
و الگوی عشق و ایمان و مبارزه شد و همه می دانیم که کربلا هرگز فراموش نخواهد
شد. پس، به راستی که خون بر شمشیر پیروز شد.
حضرت علی ابن الحسین(ع)، چهارمین امام معصوم است که فرزند امام
حسین(ع) می باشد. آن حضرت در پنجم سال 38 هجری در مدینه متولد و بنا به
وقلی معتبر در سال 95 هجری در سن 57 سالگی در مدینه چشم از جهان
هستی فرو بست. امام زین العابدین در سال 61 هجری در کربلا حضور داشت و
بنا به مشیّت الهی، از دست دشمن مصون ماند تا امامت منقطع نگردد و پس از
جریان کربلا جزء اسیران پیروز بود که توانست پیام خونین کربلا را به گوش
جهانیان برساند و چهرة پلید یزیدیان را افشاء نماید.
آثاری چند به امام زین العابدین منسوب است؛ از جمله، «صحیفه سجادیه» که آن
را زیور آل محمد(ص) هم نامیده اند. این کتاب دارای 54 دعا می باشد.
از دیگر کتب منسوب به آن حضرت، « رسالة حقوق» است که شامل انواع حقوق
ها می باشد. امام به وسیله دعا و راز و نیاز با جامعة آن روز ارتباط برقرار می کرد
و به همان شیوه، مردم را مورد ارشاد و راهنمایی قرار می داد.
چون آن حضرت زیاد سجده می کرد به «سجاد» معروف شده بود. از خصوصیات
بارز آن گرامی، یکی این است که سجدههای طولانی می کرد و در آن حالت
پیوسته گریه و زاری می‌نمود، و دیگر آن که، بسیار دعا می کرد که به «زین
العابدین » هم مشهور گشته است.
امام زین العابدین در رساندن پیام شهیدان مظلوم کربلا به جهانیان، در کنار عمه
اش زینب(س) نقش زیادی ایفا کردند و با خطبه های خود، امویان را مفتضح
ساختند.
حسین(ع) می باشد. آن حضرت در پنجم سال 38 هجری در مدینه متولد و بنا به
وقلی معتبر در سال 95 هجری در سن 57 سالگی در مدینه چشم از جهان
هستی فرو بست. امام زین العابدین در سال 61 هجری در کربلا حضور داشت و
بنا به مشیّت الهی، از دست دشمن مصون ماند تا امامت منقطع نگردد و پس از
جریان کربلا جزء اسیران پیروز بود که توانست پیام خونین کربلا را به گوش
جهانیان برساند و چهرة پلید یزیدیان را افشاء نماید.
آثاری چند به امام زین العابدین منسوب است؛ از جمله، «صحیفه سجادیه» که آن
را زیور آل محمد(ص) هم نامیده اند. این کتاب دارای 54 دعا می باشد.
از دیگر کتب منسوب به آن حضرت، « رسالة حقوق» است که شامل انواع حقوق
ها می باشد. امام به وسیله دعا و راز و نیاز با جامعة آن روز ارتباط برقرار می کرد
و به همان شیوه، مردم را مورد ارشاد و راهنمایی قرار می داد.
چون آن حضرت زیاد سجده می کرد به «سجاد» معروف شده بود. از خصوصیات
بارز آن گرامی، یکی این است که سجدههای طولانی می کرد و در آن حالت
پیوسته گریه و زاری می‌نمود، و دیگر آن که، بسیار دعا می کرد که به «زین
العابدین » هم مشهور گشته است.
امام زین العابدین در رساندن پیام شهیدان مظلوم کربلا به جهانیان، در کنار عمه
اش زینب(س) نقش زیادی ایفا کردند و با خطبه های خود، امویان را مفتضح
ساختند.
امام محمد باقر(ع)پنجمین امام است که روز جمعه سوم شعبان ماه صفر در سال
57 هجری در مدینه متولد و در سال 114 در همان شهر شهید شدند و درقبرستان بقیع مدفون گردیدند. آن حضرت به مدت 19 سال عهده دار منصب
امامت بودند که در این دوره از زندگانیش، بنی امیه و بنی عباس به شدت با هم
در حال جنگ و نزاع بودند و قدرت از امویان به بنی العباس منقل گردید.
امام محمد باقر(ع) از فرصت فراهم شده به خوبی استفاده کرد. و بلافاصله جنبش
عظیم دینی و نهضت علمی را بنا نهاد. در این دوران طلایی، صدها کتاب، تألیف و
ترجمه و چندین دانشگاه بزرگ اسلامی در جهان اسلام تأسیس گردید که
دانشگاههای بغداد، بصره، قاهره و مراکش از جمله آنهاست. در مکتب فکری و
دینی آن حضرت، هزاران فیلسوف، مفسّر قرآن، صاحب علم کلام، محدث و
متخصصان سایر رشته های علوم اجتماعی تربیت شدند.
زندگانی آن حضرت در فضیلت، علم و تقوی سپری گردید و ایشان در طول عمر
خویش توانستند شاگردان بزرگی را تربیت کرده و حوزه های علمی متعددی را
تأسیس نمایند.
سرانجام آن امام (ع) بنا به دستور هشام و به وسیله سم به شهادت
رسیدند.فرزندش امام صادق (ع) او را غسل و کفن نمودند و در قبرستان بقیع به
خاک سپردندو آن حضرت در راه خدا بسیار انفاق می کرد و از شدّت عبودیت
همواره می گریستند.
57 هجری در مدینه متولد و در سال 114 در همان شهر شهید شدند و درقبرستان بقیع مدفون گردیدند. آن حضرت به مدت 19 سال عهده دار منصب
امامت بودند که در این دوره از زندگانیش، بنی امیه و بنی عباس به شدت با هم
در حال جنگ و نزاع بودند و قدرت از امویان به بنی العباس منقل گردید.
امام محمد باقر(ع) از فرصت فراهم شده به خوبی استفاده کرد. و بلافاصله جنبش
عظیم دینی و نهضت علمی را بنا نهاد. در این دوران طلایی، صدها کتاب، تألیف و
ترجمه و چندین دانشگاه بزرگ اسلامی در جهان اسلام تأسیس گردید که
دانشگاههای بغداد، بصره، قاهره و مراکش از جمله آنهاست. در مکتب فکری و
دینی آن حضرت، هزاران فیلسوف، مفسّر قرآن، صاحب علم کلام، محدث و
متخصصان سایر رشته های علوم اجتماعی تربیت شدند.
زندگانی آن حضرت در فضیلت، علم و تقوی سپری گردید و ایشان در طول عمر
خویش توانستند شاگردان بزرگی را تربیت کرده و حوزه های علمی متعددی را
تأسیس نمایند.
سرانجام آن امام (ع) بنا به دستور هشام و به وسیله سم به شهادت
رسیدند.فرزندش امام صادق (ع) او را غسل و کفن نمودند و در قبرستان بقیع به
خاک سپردندو آن حضرت در راه خدا بسیار انفاق می کرد و از شدّت عبودیت
همواره می گریستند.
امام صادق(ع)ششمین امام است. آن حضرت، نامش جعفر، لقبش صادق، کنیه
اش ابوعبدالله، تاریخ تولدش 17 ربیع الاول سال 83 هجری قمری و تاریخ
شهادتش 148 هجری می باشد و پیکر پاکش در قبرستان بقیع به خاک سپرده
شده است.
آن بزرگوار در خانواده ای به دنیا آمد که شاهد سجده های طولانی پدرانشان بوده
اند. این ویژگی در روحیه آن حضرت نقش به سزایی داشته است.
علاقه آن حضرت به مباحث تفسیر قرآن و احادیث نبوی در دوران نوجوانی و جوانی
زایدالوصف بود. امام صادق در سن 37 سالگی، پدر بزرگوارش را از دست داد و
پس از آن عهده دار امامت گردید.
منصور، خلیفة ستمگر عباسی، امام را تحت نظر داشت و به خوبی می دانست
که وی به سیاست ظالمانة او توجهی نخواهد کرد.
منصور در دوران حکومت خود هفت مرتبه امام صادق(ع) را به مدینه، ربذه، کوفه و
بغداد احضار نمود و سرانجام با خوراندن سمّ آن حضرت را به شهادت رسانید.
در زمان امام صادق(ع) قیام های زیادی به وقوع پیوست ولی چون امام شیوه
های آنها را صددرصد قبول نداشت، از حمایت آنان خودداری می کردند. از جمله
آن قیامها،« قیام زید» بود.
آن بزرگوار، بنیانگذار مکتب تشیع بود که حوزة علمی وسیعی را تأسیس نمود. در
این حوزه علمی، حدود چهار هزار نفر در علوم و فنون مشغول بودند و شاگردان
بزرگی پرورش یافتند که هر یک از آنها بعد ها صاحب افکار متعالی شدند ودارای
حوزه و شاگردانی گردیدند.
امام با علمای مادّی و درباری احتجاجات زیادی داشت که همة آنان را با دلایل
روشن محکوم می کرد. از جمله خصوصیات بارز آن حضرت، دوست داشتن
انسانها بود. امام انسانها را بسیار دوست می داشت. حتی با غیر مسلمانان
هم با مهربانی رفتار می کرد. صبر و استقامت در راه هدف از اوصاف برجسته
امام صادق (ع) بود.
اش ابوعبدالله، تاریخ تولدش 17 ربیع الاول سال 83 هجری قمری و تاریخ
شهادتش 148 هجری می باشد و پیکر پاکش در قبرستان بقیع به خاک سپرده
شده است.
آن بزرگوار در خانواده ای به دنیا آمد که شاهد سجده های طولانی پدرانشان بوده
اند. این ویژگی در روحیه آن حضرت نقش به سزایی داشته است.
علاقه آن حضرت به مباحث تفسیر قرآن و احادیث نبوی در دوران نوجوانی و جوانی
زایدالوصف بود. امام صادق در سن 37 سالگی، پدر بزرگوارش را از دست داد و
پس از آن عهده دار امامت گردید.
منصور، خلیفة ستمگر عباسی، امام را تحت نظر داشت و به خوبی می دانست
که وی به سیاست ظالمانة او توجهی نخواهد کرد.
منصور در دوران حکومت خود هفت مرتبه امام صادق(ع) را به مدینه، ربذه، کوفه و
بغداد احضار نمود و سرانجام با خوراندن سمّ آن حضرت را به شهادت رسانید.
در زمان امام صادق(ع) قیام های زیادی به وقوع پیوست ولی چون امام شیوه
های آنها را صددرصد قبول نداشت، از حمایت آنان خودداری می کردند. از جمله
آن قیامها،« قیام زید» بود.
آن بزرگوار، بنیانگذار مکتب تشیع بود که حوزة علمی وسیعی را تأسیس نمود. در
این حوزه علمی، حدود چهار هزار نفر در علوم و فنون مشغول بودند و شاگردان
بزرگی پرورش یافتند که هر یک از آنها بعد ها صاحب افکار متعالی شدند ودارای
حوزه و شاگردانی گردیدند.
امام با علمای مادّی و درباری احتجاجات زیادی داشت که همة آنان را با دلایل
روشن محکوم می کرد. از جمله خصوصیات بارز آن حضرت، دوست داشتن
انسانها بود. امام انسانها را بسیار دوست می داشت. حتی با غیر مسلمانان
هم با مهربانی رفتار می کرد. صبر و استقامت در راه هدف از اوصاف برجسته
امام صادق (ع) بود.
امام موسی ابن جعفر(ع)صبح روز یکشنبه هفتم صفر سال 128 در «ابواؤ» ،
محلی بین مکه و مدینه متولد و در 25 رجب سال 83 هجری در سن 55 سالگی
به دستور«هارون الرشید» و به دست « سندی ابن شاهک» و بوسیلة سم در
زندان به شهادت رسیدند و در کاظمین، شهری نزدیک بغداد مدفون گردیدند.
امام موسی ابن جعفر(ع) همانند آباء و اجداد خود هرگز از ایفای نقش خود که
همانا هدایت مردم به سوی اسلام و گسترش ارزش های الهی بود، لحظه های
کوتاهی نکرد.
خلفای ستمگر بنی العباس، آزار و اذیت به امام موسی ابن جعفر را به جایی
رساندند که او را در زندان های نمناک و تاریک بسیار شکنجه کرده و بنا بر قول
های مختلف بین 10 تا 14 سال زندانی نمودند.
مقام علمی و زهد و تقوی آن حضرت و نیز توجه مردم به ایشان،دیگر برای هارون
الرشید، خلیفه ظالم عباسی قابل تحمل نبود. به همین جهت، دستور داد امام را
دستگیر و روانة زندان کردند. امام پس از تحمل سخت ترین شکنجه ها، سرانجام
در زندان سندی ابن شاهک یهودی در غربت و بی کسی به شهادت رسیدند.
آن حضرت، دارای کمالات و فضایل فراوانی بودند که از اجدادش به او به ارث رسیده
بود.
آن حضرت، دارای کمالات و فضایل فراوانی بودند که از اجدادش به او به ارث رسیده
بود.
از جمله خصوصیات بارز آن امام، فرو خوردن خشم و غضب بودو به همین جهت، او
را «کاظم» یعنی فرو خورنده خشم و غضب لقب داده اند.
زندان به شهادت رسیدند و در کاظمین، شهری نزدیک بغداد مدفون گردیدند.
امام موسی ابن جعفر(ع) همانند آباء و اجداد خود هرگز از ایفای نقش خود که
همانا هدایت مردم به سوی اسلام و گسترش ارزش های الهی بود، لحظه های
کوتاهی نکرد.
خلفای ستمگر بنی العباس، آزار و اذیت به امام موسی ابن جعفر را به جایی
رساندند که او را در زندان های نمناک و تاریک بسیار شکنجه کرده و بنا بر قول
های مختلف بین 10 تا 14 سال زندانی نمودند.
مقام علمی و زهد و تقوی آن حضرت و نیز توجه مردم به ایشان،دیگر برای هارون
الرشید، خلیفه ظالم عباسی قابل تحمل نبود. به همین جهت، دستور داد امام را
دستگیر و روانة زندان کردند. امام پس از تحمل سخت ترین شکنجه ها، سرانجام
در زندان سندی ابن شاهک یهودی در غربت و بی کسی به شهادت رسیدند.
آن حضرت، دارای کمالات و فضایل فراوانی بودند که از اجدادش به او به ارث رسیده
بود.
آن حضرت، دارای کمالات و فضایل فراوانی بودند که از اجدادش به او به ارث رسیده
بود.
از جمله خصوصیات بارز آن امام، فرو خوردن خشم و غضب بودو به همین جهت، او
را «کاظم» یعنی فرو خورنده خشم و غضب لقب داده اند.
حضرت علی ابن موسی الرضا(ع)، هشتمین امام است که در سال 148 هجری
در مدینه متولد و در سال 203 هجری در سن 55 سالگی شهید و در مشهد
مقدس به خاک سپرده شدند. برابر نصّ کتب تاریخی، مأمون، خلیفه ستمگر
عباسی ، ابتدا پیشنهاد خلافت به امام رضا(ع) داد ولی امام هشتم از قبول آن
خودداری فرمود. پس از شکست این طرح فریبکارانه، مأمون به شیوة دیگری
متوسل شد و پیشنهاد ولیعهدی خود را به امام داد. امام هر چند نمی خواست
آن را قبول نماید، ولی بالاجبار و بنا بر مصلحت هایی آن را قبول کرد.مأمون می
خواست از وجود معنوی امام رضا(ع) در بین مردم، جهت استحکام بخشیدن به
حکومت خود نهایت بهره برداری را بنمایدو به همین خاطر، دستور داد امام
رضا(ع)، نماز عید قربان را در میدان شهر بخواند، که این امر نیز موجب افزایش
جایگاه معنوی امام هشتم و تحقیر و رسوایی هر چه بیشتر خلیفه شد. مأمون
به ناچار امام را از اقامة نماز عید منع کرده و کس دیگری را به جای ایشان
گماشت
در بین خلفای عباسی، مأمون از اول سعی داشت با کشاندن امام به صحنة
حکومت، قدرت و نفوذ معنوی آن حضرت را از بین ببرد، ولیکن به این هدف شوم
خود نایل نشد. به همین جهت، تصمیمگرفت تا آن حضرت را به شهادت برساند و
سرانجام به وسیله دانه های سمی انگور آن امام غریب را به شهادت رساند
راضی به رضای حق بودن از مهمترین خصوصیات بارز آن امام همام بود که در راه
حضرت دوست، هر سختی را تحمل می کرد
در مدینه متولد و در سال 203 هجری در سن 55 سالگی شهید و در مشهد
مقدس به خاک سپرده شدند. برابر نصّ کتب تاریخی، مأمون، خلیفه ستمگر
عباسی ، ابتدا پیشنهاد خلافت به امام رضا(ع) داد ولی امام هشتم از قبول آن
خودداری فرمود. پس از شکست این طرح فریبکارانه، مأمون به شیوة دیگری
متوسل شد و پیشنهاد ولیعهدی خود را به امام داد. امام هر چند نمی خواست
آن را قبول نماید، ولی بالاجبار و بنا بر مصلحت هایی آن را قبول کرد.مأمون می
خواست از وجود معنوی امام رضا(ع) در بین مردم، جهت استحکام بخشیدن به
حکومت خود نهایت بهره برداری را بنمایدو به همین خاطر، دستور داد امام
رضا(ع)، نماز عید قربان را در میدان شهر بخواند، که این امر نیز موجب افزایش
جایگاه معنوی امام هشتم و تحقیر و رسوایی هر چه بیشتر خلیفه شد. مأمون
به ناچار امام را از اقامة نماز عید منع کرده و کس دیگری را به جای ایشان
گماشت
در بین خلفای عباسی، مأمون از اول سعی داشت با کشاندن امام به صحنة
حکومت، قدرت و نفوذ معنوی آن حضرت را از بین ببرد، ولیکن به این هدف شوم
خود نایل نشد. به همین جهت، تصمیمگرفت تا آن حضرت را به شهادت برساند و
سرانجام به وسیله دانه های سمی انگور آن امام غریب را به شهادت رساند
راضی به رضای حق بودن از مهمترین خصوصیات بارز آن امام همام بود که در راه
حضرت دوست، هر سختی را تحمل می کرد
امام محمد تقی(ع)، نهمین امام معصوم است که در سال 195 هجری در مدینه
منوّره متولد و در سال 220 هجری در سن 25 سالگی به شهادت رسیدند و در
کاظمین در کشور عراق به خاک سپرده شدند. مدت دوران امامت آن حضرت
امام جواد(ع) ، جوان ترین امامان شیعه است که در سن هفت سالگی به امر
خداوند متعال به امامت برگزیده شد، دوران طفولیت آن حضرت یکی از شگفتی
های امامان به شمار می رود.حضرت جواد(ع) با وجود سن کمی که داشت، از
کارهای کودکانه دوری می کرد و با اسباب‌بازی و بازی های کودکانه خود را سرگرم
نمی ساخت. آن حضرت در سن چهار سالگی حرف هایی رسا وپرمعنا می زد و
افکار عالمانه ای داشت که یاد آور سخن گفتن حضرت مسیح در گهواره بود.
مأمون که امام رضا(ع) پدر بزرگوار امام جواد (ع) را به شهادت رسانده بود. برای
رهایی از این خیانت بزرگ ، فکر شیطانی به سرش زد و تصمیم گرفت امام
جواد(ع) را به بغداد آورده و او را طوری تربیت نماید که به دربار وابسته باشد و در
ضمن، پیشاپیش از خطر احتمالی جلوگیری کرده باشد. به همین جهت، تصمیم
گرفت دخترش را به ازدواج امام جواد(ع) درآورد و همین کار را هم کرد، ولی امام
جواد(ع) علاقه ای به آن دختر نداشت و به خوبی می دانست او لیاقت همسری
وی را ندارد. به همین دلیل، تصمیم گرفت زنی دیگر اختیار نماید.
امام جواد(ع) علی رغم سن کمی که داشت، همواره با علمای بزرگ دربار به
بحث و گفت و گو می پرداخت و با دلایل متقن و روشن ، آنها را محکوم و یا قانع
کرده و مغرضان و کینه ورزان را تحقیر و مفتضح می ساخت. تا اینکه کینة امام در
دل مغرضان و کینه ورزان قرار گرفت . سرانجام ، آنها مأمون را تحریک و مأمون
ملعون، امام را شهید کرد.
توجه به محرومین وجود و بخشش از خصوصیات بارز امام نهم می باشد.17 سال بود.
منوّره متولد و در سال 220 هجری در سن 25 سالگی به شهادت رسیدند و در
کاظمین در کشور عراق به خاک سپرده شدند. مدت دوران امامت آن حضرت
امام جواد(ع) ، جوان ترین امامان شیعه است که در سن هفت سالگی به امر
خداوند متعال به امامت برگزیده شد، دوران طفولیت آن حضرت یکی از شگفتی
های امامان به شمار می رود.حضرت جواد(ع) با وجود سن کمی که داشت، از
کارهای کودکانه دوری می کرد و با اسباب‌بازی و بازی های کودکانه خود را سرگرم
نمی ساخت. آن حضرت در سن چهار سالگی حرف هایی رسا وپرمعنا می زد و
افکار عالمانه ای داشت که یاد آور سخن گفتن حضرت مسیح در گهواره بود.
مأمون که امام رضا(ع) پدر بزرگوار امام جواد (ع) را به شهادت رسانده بود. برای
رهایی از این خیانت بزرگ ، فکر شیطانی به سرش زد و تصمیم گرفت امام
جواد(ع) را به بغداد آورده و او را طوری تربیت نماید که به دربار وابسته باشد و در
ضمن، پیشاپیش از خطر احتمالی جلوگیری کرده باشد. به همین جهت، تصمیم
گرفت دخترش را به ازدواج امام جواد(ع) درآورد و همین کار را هم کرد، ولی امام
جواد(ع) علاقه ای به آن دختر نداشت و به خوبی می دانست او لیاقت همسری
وی را ندارد. به همین دلیل، تصمیم گرفت زنی دیگر اختیار نماید.
امام جواد(ع) علی رغم سن کمی که داشت، همواره با علمای بزرگ دربار به
بحث و گفت و گو می پرداخت و با دلایل متقن و روشن ، آنها را محکوم و یا قانع
کرده و مغرضان و کینه ورزان را تحقیر و مفتضح می ساخت. تا اینکه کینة امام در
دل مغرضان و کینه ورزان قرار گرفت . سرانجام ، آنها مأمون را تحریک و مأمون
ملعون، امام را شهید کرد.
توجه به محرومین وجود و بخشش از خصوصیات بارز امام نهم می باشد.17 سال بود.
امام هادی(ع)دهمین امام بر حق و معصوم است که در 15 ذی الحجّه سال
دفن گردیدند.
دوران امامت امام دهم مصادف بود با خلافت شش نفر از خلفای عباسی که
عبارت بودند از:
1-المعتصم 2- الواثق 3- المتوکل
4- المنتصر 5- المستعین 6- المعتّز
این خلفاؤ دارای روحیة ظلم و ستمگری بودند و عمر خود را در لهو لعب و خوش
گذرانی سپری کردند.
با عنایت به اینکه امام هادی(ع) در میان مردم دارای پایگاه مستحکم و عمیق
بودند، متوکل عباسی این موفقیت را مانعی بزرگ برای حکومت ضد مردمی خود
می دید. به همین دلیل، او به منظور جلوگیری از نفوذ امام(ع) در میان امت
اسلامی ، ابتدا آن حضرت را محدود و سپس تحت فشارهای روحی و روانی
شدید قرار داد.
«متوکل عباسی» برای اینکه به اعمال خلاف و ضد مردمی خود ادامه دهد، دستور
داد امام هادی(ع) را به سامرّا تبعید کردند. امام هادی(ع) علاوه بر تدریس و
تفسیر علوم و فنون اسلامی، شاگردان زیادی را پرورش دادند.
آن حضرت، بیشترین سعی و تلاش خود را در زمینة نهضت اسلامی علمی و فقه
شیعه به کار بست و شاگردان زیادی را تربیت کرد. این جنبش فکری امام(ع) به
فرزندش امام حسن عسگری(ع) انتقال یافت. امام هادی(ع) پس از عمری
فداکاری و مبارزه با خلفای ظالم عباسی، روز دوشنبه 28 جمادی الاخر سال
خود در سامرّا به شهادت رسیدند.
عبودیت مطلق ذات حق تعالی و علم و فضیلت از جمله خصوصیات بارز امام
هادی(ع) بود.212 در مدینه متولد و در ماه رجب سال 254 هجری به شهادت رسیدند ودر سامّرا 254 هجری به وسیلة سمّی که «المعتّز عباسی» به آن حضرت خوراند، در خانة
دفن گردیدند.
دوران امامت امام دهم مصادف بود با خلافت شش نفر از خلفای عباسی که
عبارت بودند از:
1-المعتصم 2- الواثق 3- المتوکل
4- المنتصر 5- المستعین 6- المعتّز
این خلفاؤ دارای روحیة ظلم و ستمگری بودند و عمر خود را در لهو لعب و خوش
گذرانی سپری کردند.
با عنایت به اینکه امام هادی(ع) در میان مردم دارای پایگاه مستحکم و عمیق
بودند، متوکل عباسی این موفقیت را مانعی بزرگ برای حکومت ضد مردمی خود
می دید. به همین دلیل، او به منظور جلوگیری از نفوذ امام(ع) در میان امت
اسلامی ، ابتدا آن حضرت را محدود و سپس تحت فشارهای روحی و روانی
شدید قرار داد.
«متوکل عباسی» برای اینکه به اعمال خلاف و ضد مردمی خود ادامه دهد، دستور
داد امام هادی(ع) را به سامرّا تبعید کردند. امام هادی(ع) علاوه بر تدریس و
تفسیر علوم و فنون اسلامی، شاگردان زیادی را پرورش دادند.
آن حضرت، بیشترین سعی و تلاش خود را در زمینة نهضت اسلامی علمی و فقه
شیعه به کار بست و شاگردان زیادی را تربیت کرد. این جنبش فکری امام(ع) به
فرزندش امام حسن عسگری(ع) انتقال یافت. امام هادی(ع) پس از عمری
فداکاری و مبارزه با خلفای ظالم عباسی، روز دوشنبه 28 جمادی الاخر سال
خود در سامرّا به شهادت رسیدند.
عبودیت مطلق ذات حق تعالی و علم و فضیلت از جمله خصوصیات بارز امام
هادی(ع) بود.212 در مدینه متولد و در ماه رجب سال 254 هجری به شهادت رسیدند ودر سامّرا 254 هجری به وسیلة سمّی که «المعتّز عباسی» به آن حضرت خوراند، در خانة
حضرت امام حسن عسگری(ع)یازدهمین امام شیعیان است که در سال
شخصی خود در سامزّا به شهادت رسیدند.
زندگی امام حسن عسگری(ع) به سه دوره تقسیم می شود:
دوره اول: در این دوره، امام 13 سال در مدینه زندگی کرد.
دوره دوم: در این دوره، امام 10 سال در سامرّا زندگی کرد که قبل از امامت آن
حضرت بود.
دوره سوم: این زمان ، دوره امامت آن حضرت می باشد که پنج سال بیشتر طول
نکشید.
خلفای عباسی همواره امام را تهدید می کردند و او را محدود ساخته بودند. ولی
آن حضرت، هرگر تسلیم فشارهای روحی و روانی آنها نگردید.
امام حسن عسگری(ع) که پناهگاه مسلمانان و محرومان بودند و بسیاری از
گرفتاری مردم را بر طرف می کردند، توسط المعتصم، در سامرّا و در میان قشون
عظیم، زندانی و محصور گردید.
امام یازدهم دارای کمالات و معجزاتی بودند که باعث می شد تا زندانبانان از
شکنجة آن حضرت دست بردارند.
امام(ع) از فرصت های به دست آمده استفاده می کردند و سعی داشتند زمینه را
برای غیبت فرزندش امام مهدی(عج) فراهم نمایند.
امام حسن عسگری(ع) از 22 سالگی به مدت 6 سال در زندان «معتمد» خلیفه
ستمگر عباسی به سر می بردند. آن حضرت، در این مدّت، بر اثر فشارهای روانی
و شرایط سخت زندان، بسیار لاغر و نحیف و مریض شدند وسرانجام، در
جود و بخشش و رفع مشکلات محرومین و مستمندان از خصوصیات اخلاقی آن
حضرت محسوب می شود.232 هجری در مدینه‌النّبی متولد و در سال 260 در سن 28 سالگی در منزل 28 سالگی به شهادت رسیدند.
شخصی خود در سامزّا به شهادت رسیدند.
زندگی امام حسن عسگری(ع) به سه دوره تقسیم می شود:
دوره اول: در این دوره، امام 13 سال در مدینه زندگی کرد.
دوره دوم: در این دوره، امام 10 سال در سامرّا زندگی کرد که قبل از امامت آن
حضرت بود.
دوره سوم: این زمان ، دوره امامت آن حضرت می باشد که پنج سال بیشتر طول
نکشید.
خلفای عباسی همواره امام را تهدید می کردند و او را محدود ساخته بودند. ولی
آن حضرت، هرگر تسلیم فشارهای روحی و روانی آنها نگردید.
امام حسن عسگری(ع) که پناهگاه مسلمانان و محرومان بودند و بسیاری از
گرفتاری مردم را بر طرف می کردند، توسط المعتصم، در سامرّا و در میان قشون
عظیم، زندانی و محصور گردید.
امام یازدهم دارای کمالات و معجزاتی بودند که باعث می شد تا زندانبانان از
شکنجة آن حضرت دست بردارند.
امام(ع) از فرصت های به دست آمده استفاده می کردند و سعی داشتند زمینه را
برای غیبت فرزندش امام مهدی(عج) فراهم نمایند.
امام حسن عسگری(ع) از 22 سالگی به مدت 6 سال در زندان «معتمد» خلیفه
ستمگر عباسی به سر می بردند. آن حضرت، در این مدّت، بر اثر فشارهای روانی
و شرایط سخت زندان، بسیار لاغر و نحیف و مریض شدند وسرانجام، در
جود و بخشش و رفع مشکلات محرومین و مستمندان از خصوصیات اخلاقی آن
حضرت محسوب می شود.232 هجری در مدینه‌النّبی متولد و در سال 260 در سن 28 سالگی در منزل 28 سالگی به شهادت رسیدند.
حضرت مهدی صاحب الزمان(عج)،دوازدهمین و آخرین امام بر حق و برگزیدة
خداست . وی در نیمة شعبان سال 255 هجری در سامرّا به دنیا آمد، هنگامی که
پدر بزرگوارش شهید شدند. آن حضرت پنج سال سن داشت. وی همانند جدّش
امام محمد تقی که در چهار سالگی به امامت رسیده بود، در سن پنچ سالگی
به مسند امامت برگزیده شدند، و در همین اوان، بنا به مشیّت خداوند از دیده ها
پنهان و تاکنون در غیبت به سر می بریند.
همان طور که بیان شد، غیبت صغری آن حضرت نیز از پنج سالگی شروع و
ارتباطش با جامعه قطع گردید. در این مدت« نوّاب اربعه» ، نمایندگان آن حضرت
بودند.
نوّاب آن حضرت عبارت بودند از :
1-ابوعَمر عثمان بن سعید
2-ابوالقاسم حسین بن روح
3-ابوجعفر محمد بن عثمان
4-علی بن محمد ثَمّری.
پس از 70 سال که از غیبت صغری آن حضرت گذشته بود، غیبت کبری وی شروع
شد که تا اکنون ادامه دارد. در این مدّت، افراد مؤمن و پرهیزکار، موفق شده اند آن
حضرت را زیارت و ملاقات نمایند. بنابر روایات معتبر اسلامی، « انتظار فرج امام
زمان» ، عبادت محسوب می‌شود. برای ظهور آن حضرت، علائمی بر شمرده اند
که در متن درس به آنها اشاره شده است.
شیعیان معتقدند که امام زمان(عج) روزی به ازن خداوند ظهور می کند که با
ظهورش، جهان را پر از عدل و داد می نماید و جّباران را درهم می کوبد.
از ویژگی های منحصر به فرد آن حضرت این بود که در طفولیت به امامت برگزیده
شدند؛ همان طور که عیسی (ع) در گهواره سخت می گفت و نیز خداوند به وی
در سن پنج سالگی، مقام حکمت و قضاوت عنایت فرمود.1-ابوعَمر عثمان بن سعید 2-ابوالقاسم حسین بن روح 3-ابوجعفر محمد بن عثمان 4-علی بن محمد ثَمّری.
